دوشنبه ۲۰ شهریور ۹۶ | ۱۸:۱۱ ۱۹ بازديد
از كتاب پند كرمانجي / آقاي احمد عضدي
از اسب ديگران بايد زود پياده شد .
ژَ اِش طِم ، اَو دَوِ نُوَ ناوَ
من از آسياب مي آيم ، او مي گويد نوبت نيست .
ژِن كه بَلانَه ، تو مال بِ بَلا نَوَ
زن كه بلاست اما هيچ خانه اي بي بلا باشد .
كر ، مَگر ژَ زِرُّوَ گَرِ وَ زِكِ خَه دا لِه خي
چاقو مگر از طلا بود بايد به شكم خود بزني .
بِطِرس ژَ آرِ بِ تُتُون
از آتش بي دود بترس .
بَق وَآوِِّ چاق ناوَ
قورباغه با آب چاق نمي شود .
با خَدِ خِزان بِدَ گُرِّ وَ
بگذار خداوند فرزند بدهد كچل باشد .
با دار هَوَ بَلك و باش بِرِژَ
بگذار درخت باشد برگ و سر شاخه اش بريزد .
تا نان جِه نَه خوي ، قَدرِ نان گَنِم نِزاني
تا نان جو نخوري ارزش نان گندم را نمي داني .
پيواز آوِّرويِ مالانَه ، يه خانيان دالانَه
پياز آبروي خانه هاست ، مال خانه هم ايوان اوست .
دَوَّ گِرَ ، بار ِوي ژِ گِرَ
شتر بزرگ است بارش هم بيشتر است .
دينُ بِرَو كه جايل هات
ديوانه فرار كن كه جوان آمد .
اطلاعيه